VOORWOORD

ONGELIJKHEID

De nieuwe cao voor de uitzendbranche is afgerond; op naar de onderhandelingen over de volgende cao! FNV-bestuurder Marije Ottervanger vertelt wat er voor de uitzendkrachten nog altijd beter kan en moet, en hoe ze dat hoopt te bereiken.

Het is gelukt! We hebben de werkgevers kunnen overtuigen. Er ligt weer een nieuwe uitzend-cao. Een kleine driekwart jaar geleden vroeg ik mij op deze zelfde plek hardop af of de uitzendwerkgevers wel eens op de werkvloer kwamen. Want hoe hadden zij anders de ervaringen van uitzendkrachten in de praktijk kunnen missen? “Kom uit die bubbel!”, riep ik hen luidkeels op.

Op de werkvloer heb ik ze niet gezien, maar ze zijn wel door de bocht gekomen. Dankzij de inspanningen van onze actieve leden. Zij hebben tijdens het cao-traject overal waar het maar even kon hun stem laten horen. Om te vertellen hoe het werkelijk is om uitzendkracht te zijn: onzekerheid, financiële krapte, weinig zeggenschap, geen of weinig pensioenopbouw, discriminatie en slechte huisvesting … Hun verhalen hebben indruk gemaakt.

Opmaken voor volgend traject

En nu ligt er dus een nieuwe cao, na opnieuw een lang traject. Een kortlopende cao, dus zijn we alweer aan de slag voor de volgende cao. We staan op het punt opnieuw te gaan onderhandelen. Er zijn nog altijd verbetering nodig. Deze punten zijn samen te vatten in één woord: ongelijkheid. Namelijk ongelijkheid tussen vaste en uitzendkrachten. Uitzendkrachten zijn de stootkussens van de economie, maar daar staat niets tegenover. Dat moet veranderen.

Om te laten zien wat de ongelijkheid doet met uitzendkrachten zullen onze actieve leden opnieuw aandacht opeisen. Zij kunnen immers het beste duiden wat die ongelijkheid met hen doet. In financieel opzicht, maar ook fysiek én psychisch.

Wat ontbreekt nog?

Wat staat er in de nieuwe cao, en wat ontbreekt nog? Lees voor een antwoord op de eerste vraag het artikel hierover verderop in dit e-magazine. Het antwoord op de tweede vraag zal ik hier geven. Goede pensioenafspraken ontbreken nog. Uitzendkrachten bouwen wel pensioen op, maar dat gebeurt binnen zo ongeveer de slechtste regeling van Nederland. Het zal nog een hele klus worden om de afspraken op zijn minst wat meer naar het midden te krijgen.

Andere punten van nog bestaande ongelijkheid: uitzendkrachten die niet meedelen in winstuitkeringen. Die geen of minder zeggenschap hebben over hun werktijden of invloed op hun roosters. Die een slechtere regeling hebben bij feestdagen en ziekte. Dit zijn al met al toch ook geen onbelangrijke zaken om je leven in balans te kunnen brengen?

Hoopvol en gedreven

We gaan het cao-overleg op dezelfde manier in als de vorige keer: met de persoonlijke inzet van actieve leden en met gebruikmaking van sociale media. Dit laatste misschien nog wel meer dan voorheen. Want leden en kaderleden kunnen ook in actie komen op Instagram, Twitter, Facebook en andere plaatsen op het internet. Al is het alleen al door onze berichten te delen of te liken.

Tot slot, maar zeker ook niet onbelangrijk, we gaan arbeidsmigranten nóg sterker bij onze inspanningen betrekken. Zodat ook zij onderdeel worden van onze grote beweging. Zó zie ik onze opmaat naar het volgende traject. Niets moedeloosheid, juist hoopvol en gedreven.